Weer thuis

Zoveel tegenstrijdige gevoelens merk ik als ik mijn huis binnenstap. Heerlijk om weer thuis te zijn en ook het gevoel onmiddellijk rechtsomkeert te willen maken.

Maar eerst was er natuurlijk nog Parijs! De ontmoeting met Isabelle riep veel herinneringen op: vrolijke en ontroerende. En de verbinding was er na 7 jaar nog steeds. Samen met Jean en Annemarie hebben we heel gezellig zitten praten, over de camino natuurlijk. Over onze ervaringen en over welke wegen we nog allemaal van plan zijn om te belopen....

En in Parijs was er als ultieme afsluiting van 7 weken lopen en vakantie het optreden van Leonard Cohen. Wat een geweldige avond in de Olympia. We hebben enorm genoten van hem, van Sharon Robinson met haar heerlijke en zwoele stem, van de sublime Webb Sisters, waarbij hun lijntje met de hemel zo hoor- en vooral voelbaar is, en van de band. Wat een plezier, wat een kwaliteit, wat een passie. Met zijn 78 jaar huppelt Leonard Cohen over de buhne. Ruim 3,5 uur duurde het concert met voor mij If it be Your will als hoogtepunt.

En vanochtend,na het laatste Parijse ontbijtje op een terras, in de Thalys en naar huis. Wat is dat toch comfortabel om zo van Parijs naar Rotterdam te, ja het heeft wel iets weg van zweven.

Eenmaal in de Predikherenstraat leek het wel of ik een nieuw huis had. De hele voorgevel is tijdens mijn afwezigheid enorm opgeknapt. Er is geschilderd, de oude voegen zijn verwijderd en nieuwe voegen aangebracht en de hele gevel is schoongespoten. Dit betekent wel dat ik van binnen aan de schoonmaak moet. Eerst landen.... En dat heeft wel wat tijd nodig.

Ik kijk terug op prachtige, enerverende weken waarin ik dankbaarheid heb leren onderscheiden van vreugde en waarin ik vele mooie ontmoetingen heb ervaren met onbekenden en bekenden. Dit alles neem ik mee, want mijn reis gaat, ook thuis, verder.

De volgende fase

Het lopen naar Roncesvalles is inderdaad zo prachtig. Zwaar, vanwege de lange klim. Maar de vergezichten onderweg zijn onvergetelijk.

Heerlijk gegeten en geslapen in de gite 'L'esprit du Chemin' en met de trein naar Bayonne. En na een uurtje wachten op het station kwam Annemarie aan. Zo heerlijk elkaar weer te zien. 2 dagen genoten van Bayonne. Met de trein naar St.Jean de Luz. Een badplaats met alle geneugten van dien. Samen een heel klein stukje van de Camino del norte gelopen en lekker op het strand van het zon genoten. Met zo'n graad of 28 is het daar goed toeven.

Sinds gisteren zijn we in Bilbao. Wat een magnifieke en gezellige stad! In het oude centrum en op straat lekker tapas gegeten. Pintxos zoals ze hier zeggen. En vandaag naar het Guggenheim museum. Dat is aan de buitenkant al prachtig. Mooie kunst van Richard Serra en David Hockney. En de binnenkant van het gebouw is ook zeer de moeite waard.

Morgen naar San Sebastian!

St. Jean Pied de Port

Daar ben ik gisteren aangekomen na een derde dag met regen. En na ongeveer 750 km vanaf Le Puy. De afgelopen dagen was het weer behoorlijk klimmen (en weer dalen natuurlijk) zo aan de voet van de pyreneeen.

Pays Basque is weer heel anders dan hiervoor. Met een eigen taal en andere bouwstijl. En er is hier heerlijke gateau basque!
Het aankomen in St. Jean Pied de Ort is ook (weer) emotioneel. Het is echt een eindpunt, en meteen ook weer een startpunt voor diegenen die doorgaan met de camino in Spanje. Die sfeer heerst hier ook, eentje zoals op een station met aankomende en vertrekkende reizigers. Wat het anders maakt zijn de vele toeristen. Ik werd gisteren zelfs gefotografeerd!! Ik, pelgrim, als bezienswaardigheid. Het moet niet gekker worden.

Vandaag blijf ik hier. Dat is toch zo vreemd om niet weer te vertrekken... En bovendien heb ik vanochtend afscheid genomen van mijn vrienden, die doorlopen. Dat was niet makkelijk.
Morgen loop ik naar Roncevaux. De mooiste etappe, omdat je dan over de pyreneeen Spanje inloopt. Gedurende 20 km stijgen van 130 m naar 1300 en dan dalen naar 800 m over 7 km. En ik ga dan meteen weer terug met een taxi om de volgende dag, zondag, met de trein naar Bayonne te reizen. Van daar uit is het nog 3 dagen naar San Sebastian. En dan zit het lopen erop. Dan, samen met Annemarie, heerlijk genieten van de zee en de tapas.

Tot de volgende!

Samen eten

Gisteren was ik in Aire sur l'Adour, in maison des pelerins. Daar werd ik ontvangen door Jean Paul. Hij vroeg of ik mee wilde eten met wat hij ging koken. Graag, zei ik. Wat kook je? Kip, antwoordde hij. Dank voor je uitnodiging, maar nee. Ik heb de laatste weken steeds kip gegeten en ik kan het niet meer zien. Wat dacht je van Roti de porc? Ok, zei ik. En zo geschiedde. Samen met 5 andere pelgrims in de herberg gegeten, klaargemaakt door ook een pelgrim. Dit is de eerste keer dat ik het meemaakte deze reis. En vanavond nb weer. Heel gezellig met z'n zessen en met de producten van de ferme waar ik overnacht. Ik heb voor 't eerst foie gras gegeten. Smaakte goed.

En er is hier een zwembad. Dat is zo heerlijk!

De hitte was gisteren en vandaag weer enorm. Daarom morgen een korte etappe. Ik hou er niet zo van om 's morgens voor zevenen al op weg te gaan.

Later weer meer!

Rijst met kip

Ik heb er inmiddels 591 km opzitten. Nu, 3 km na Nagaro, ben ik zo blij dat ik vanavond geen rijst met kip heb gegeten. Dat lijkt wel het pelgrimseten van dit jaar te zijn. Gisteren en eergisteren stond dat op het menu en daarvoor ook al een aantal keren. Voorafgegaan door tomatensalade of meloen. Ik kan het niet meer zien.

Gisteren weer overnacht in acceuil jacquaire. Dat betekent dat een familie een gite aan huis heeft en dat je ala het ware in het gezin wordt opgenomen. Alle pelgrims eten dan ook met de familie. Deze keer eentje met 2 kleine kinderen (weer eens wat anders). De avond ervoor op een boerderij waar armagnac werd geproduceerd. De eigenaar, Alain, legde ons precies uit hoe het wordt gemaakt. En er werd natuurlijk ook geproefd. Nee, niet echt aan mij besteed.

En we zijn gisteren ook verkeerd gelopen. De paden lopen dwars door en langs wijnranken, onafzienbare rijen. Dat verkeerd lopen betekent gelijk 2 km extra en dat boven op een etappe van 28 km ......
Maar goed, er was gelukkig een automobilist met tomtom.

Vandaag overnacht ik heel lux in een gite met zwembad. Heerlijk. Want het is weer behoorlijk warm. De ochtend begint met mist, maar dat trekt op en als de zon begint te schijnen dan is het ook meteen heet.

De benen doen nog steeds wat ik graag wil dat ze doen. Geen blaren, geen pijntjes. Daar ben ik heel blij mee. Morgen naar Aire-sur-l'Adour. En ik tel de dagen af tot San Sebastian..... en niet omdat ik genoeg heb van het lopen!

Tot de volgende keer!

Zonnebloemen

Vandaag ben ik het departement Gers in gelopen. Wat een prachtig gebied. Lieflijke heuvels en velden met zonnebloemen zover als je kunt kijken. Vandaag veel op paden gelopen tussen die velden met zonnebloemen. Gelukkig een dag met tamelijk vlak terrein. Dat is ook wel eens een keer fijn. Vanmorgen in St. Antoine koffie gedronken. Daar raakte ik eerst in gesprek met een dame uit Engeland. Zij en haar man wonen daar al een jaar of 4.
Ook sprak ik 4 Nederlandse fietsers die uit Castricum waren vertrokken en op 21 september in Santiago hoopten aan te komen. Ik vertelde hen over Annemarie en zij waren vol bewondering dat zij het alleen deed.

Gisteren vertrokken uit Moissac. Mooi oud stadje met een abdijkerk en schitterende kloostergang. En na een tocht van 21 km in Auvillar aangekomen. Met de 23 van vandaag zijn het inmiddels 460 km. Ik ben daarmee over de helft in km, want in totaal zijn het er 853.

Vandaag overnacht ik weer in een tent. Deze staat bij een groot huis waar Clement en Donna onderdak bieden aan pelgrims. En de prijs is 'donativo'. Dat betekent dat je betaalt wat je wilt en wat je kunt.

De route aanduidingen beginnen meer en meer op die in Spanje te lijken en de aandacht voor de 'Chemin' wordt steeds duidelijker en veelvuldiger. Dus morgen weer een stukje naar het zuid-westen lopen. Dat is alles.

Voetwassing

Ik ben inmiddels in Lauzerte aangekomen. Er is feest in het dorp waar ik straks heen ga. Het is nu bijna 6 uur in de avond. Het was vandaag nogal enerverend, want ik ben gevallen. Niet ernstig, schaafwondje aan m'n knie en een min of meer dubbel geslagen pink. Om dik en blauw worden te voorkomen vroeg ik een oud echtpaar om water. Hij bleek 92 en zij 87 te zijn. Een buurvrouw (85) kwam aanlopen, hoorde mijn verhaal en wilde mij graag verzorgen. Dus: arnica gel en een dik verband om m'n hand, waarvan ik niet wilde zeggen dat dat echt niet nodig was. Het zag er indrukwekkend uit.

Gisteren was ik in Lascabanes in een gite vlak bij de kerk. De mis was om 18 uur en deze begon met een voetwassing door de priester. Dat vond ik een heel indrukwekkende ervaring! Ik weet niet of ik in staat ben de voeten van een onbekende te wassen.

Op naar Moissac!

Conques en zo

Het is al even geleden en dan nu weer een volgende update. Ik ben inmiddels bijgekomen van mijn ervaring met Conques. Net als de vorige keer raakt me Conques enorm. Voordat ik Conques inloop heb ik een enorme afdaling achter de rug. Een stenig pad en heel steil. Maar dan. De abdijkerk, de pelgrimsherberg van de premonstratenzers en natuurlijk het beroemde timpaan van de kerk. Wat een pracht.

Als ik aankom in deze herberg word ik ontvangen met een drankje en daarna een gesprekje met een vrijwilliger die me inschrijft. Vervolgens word ik begeleid naar mijn slaapplaats. Ook het eten is met ceremonie omgeven. Ik ga eerst achter mijn stoel staan totdat iedereen aanwezig is en dan gaan we zitten. Er is een priester die uitlegt hoe het verdere verloop eruit ziet en vervolgens zingen we gezamenlijk een deel van het pelgrimslied: ultreia, ultreia ed sus eia Deus adjuva nos. Daarna eten aan lange tafels.

Conques is heel toeristisch, maar in de mis worden hele andere snaren geraakt bij het zingen van Salve Regina bij het beeld van Maria.

De volgende dagen via Livinhac-le-Haut, Figeac en Cajarc naar Limogne-sur-Quercy. Daar zit ik nu in de keuken van de gite deze blog te schrijven.
Vandaag was het gelukkig weer mooi weer, minder warm dan vorige week en droger dan gisteren, want toen regende het de hele dag. Bovendien was het gisteren een onbedoelde lange etappe van 30 km. Onbedoeld, want ik had na 20 km gereserveerd alleen toen ik aankwam was de gite 'ferme'. Niet fijn. Hoewel, ik ben nu weer verschillende bekenden tegen gekomen en dat maakt het allemaal weer goed.

Ik heb inmiddels 302 km in de benen en het gaat allemaal nog steeds prima.

Op de foto's een impressie van Conques.
A tout a l'heure!

De 2e week

Het is vandaag dinsdag en ik zit in een gite met de mooie naam l'oree de chemin, 2 km voor Golinhac. In de tuin met een wijntje. Als God in Frankrijk kan ik wel zeggen. En zo voel ik mij ook.
Het was vandaag een etappe van 26 km, de langste tot nu toe.
Het gaat heel goed en ik ga goed. Geen blaren, geen spierpijn (meer), geen last van mijn knieen. Ondanks die venijnige klimmetjes. Die klimmetjes die bochten afsnijden. Ja ja. Alsof ik een steile trap oploop en dan een half uurtje of zo.

Het is nog steeds behoorlijk heet. Vandaag was er gelukkig een windje, dat helpt.

De landschappen veranderen nogal. Van de hoogvlakte van Aubrac, ik liep daar op een nauwelijks zichtbaar weidepad tussen de koeien. Naar een groene bosrijke omgeving in het dal van de Lot.
Vandaag liep ik veel naast de weg. Er zijn van die olifantenpaadjes ontstaan, omdat blijkbaar velen met mij liever niet op asfalt lopen.
Hoe het landschap ook verandert ik zie steeds wegschietende hagedissen. Die blijven.

Kom nu ook regelmatig dezelfde mensen tegen. Thomas uit duitsland die naar pamplona loopt bijv. Hij loopt samen met zijn zus Idolde. En dan de franse familie, pa, ma, 2 dochters en een zoon. De oudste dochter bood mij gisteren vol enthousiasme zelf geplukte bramen aan. Heel aardig.

De eenvoud die dit bestaan met zich mee brengt spreekt me zo aan. Ik hoef niet na te denken over wat ik aantrek bijv want dat is hetzelfde als gisteren. En de focus is ook zo klaar als een klontje. Lopen naar San Sebastian. Iedere dag een stukje.

Morgen loop ik naar Conques. En dan heb ik er 218 km opzitten.

Ik kom regelmatig van de palen tegen waarop staat aangegeven hoe ver get nog is naar Santiago.

Wordt vervolgd .....

De liefde!

Zeer heet was het vandaag. Gelukkig was ik na 15 km op m'n bestemming voor vandaag: Aumont-Aubrac. Hoewel ik geen slaapplaats had gereserveerd was ik vol vertrouwen dat ik er eentje zou vinden. En inderdaad. Een kamer met 6 anderen. Oordoppen gereed houden dus.

Een van de dingen die bij m'n dagritme horen is het doen van een wasje. Zeker na zo'n hete dag als vandaag. Vandaag was dat in een soort van stenen tobbe buiten. Met houten 'dingen' om het vuil eruit te slaan....

Vandaag is het ook de 62-jarige bruiloft van m'n ouders. Ik zal ze vanavond tijdens de mis gedenken. En bij mijn dagelijkse bezoek aan de kerk kwam ik het volgende gebed tegen:

De 2 ezels

Vandaag een dagje van 3 uur. Ook wel lekker, hoewel ik me dan ook ga vervelen. Onderweg kwam ik de familie tegen die met 2 (pak)ezels reizen. Ik liep er midden tussen. En het passeren van 2 ezels vraagt enige voorzichtigheid. Zij kiezen de makkelijkste weg en ik dan dus de moeilijkste. Na enige pogingen lukte het uiteindelijk.

Er was veel naaldbos vandaag. Hoewel de zon scheen is het dan toch wel donker. En dan opeens is daar een boom vol met bessen die staat te stralen in de zon.

Het ritme is terug!

Vandaag een wat rustiger dag na 2 dagen van resp. 24 en 20 km. Vooral gisteren hakte erin door de enorme stijging. En vandaag liep het ook makkelijker. De paden zijn heel divers. Van smalle weidepaadjes tot brede paden met veel stenen en asfalt.
Vandaag lagen de stenen gelukkig weer vast in de grond. Losse stenen loopt heel ongemakkelijk.

De omgeving is werkelijk prachtig. Mooie vergezichten en een liefelijk landschap. Mijn lunchplek staat op de foto. Het weer is ook heerlijk.

Vannacht slaap ik op een zaal van 6 in Le Sauvage. Het was sinds 1216 een hotel-Dieu van de tempeliers voor de pelgrims. Later een hoeve die in handen van de familie Chirac kwam en nu is het een gite d'etape en chambre d'hotes.

Mijn benen raken weer gewend. Hoewel ik wel wat last heb van spierpijn. Dit drukt de pret niet. Ik vind het weer zo heerlijk om deze weg te lopen. Leuke ontmoetingen in een prachtige natuur. Morgen verder.

de voorbereiding

De voorbereiding voor een dergelijke voettocht gaat bij mij toch vooral over het dragen van m’n rugzak. Deze weegt zonder water 7 kilo en dat valt me mee. Maar toch. M’n benen kunnen wel het een en ander aan, nu m’n schouders nog. Maar goed, ik heb vorige week twee dagen 20 en 22 km gelopen en dat ging aardig goed. Beetje spierpijn en wat ochtendstijfheid.

De eerste dag van Castricum naar Bergen aan Zee, een deel van het Hollands Kustpad en de tweede dag van Amersfoort naar Hollandsche Rading, een deel van het Marskramerpad. Heel verschillende routes en allebei schitterend. Hoewel ik dacht op de tweede dag verlost te zijn van rul zand, lukte dat in de buurt van Soestduinen niet echt.

Voor het eerst heb ik gebruik gemaakt van een waterzak in plaats van een thermosfles en dat is me heel goed bevallen. Dat kan ik iedereen aanraden. En zoals op alle wandeldagen begint het lopen altijd met koffie, als het weer het even toelaat, op een terras.