Maar eerst was er natuurlijk nog Parijs! De ontmoeting met Isabelle riep veel herinneringen op: vrolijke en ontroerende. En de verbinding was er na 7 jaar nog steeds. Samen met Jean en Annemarie hebben we heel gezellig zitten praten, over de camino natuurlijk. Over onze ervaringen en over welke wegen we nog allemaal van plan zijn om te belopen....
En in Parijs was er als ultieme afsluiting van 7 weken lopen en vakantie het optreden van Leonard Cohen. Wat een geweldige avond in de Olympia. We hebben enorm genoten van hem, van Sharon Robinson met haar heerlijke en zwoele stem, van de sublime Webb Sisters, waarbij hun lijntje met de hemel zo hoor- en vooral voelbaar is, en van de band. Wat een plezier, wat een kwaliteit, wat een passie. Met zijn 78 jaar huppelt Leonard Cohen over de buhne. Ruim 3,5 uur duurde het concert met voor mij If it be Your will als hoogtepunt.
En vanochtend,na het laatste Parijse ontbijtje op een terras, in de Thalys en naar huis. Wat is dat toch comfortabel om zo van Parijs naar Rotterdam te, ja het heeft wel iets weg van zweven.
Eenmaal in de Predikherenstraat leek het wel of ik een nieuw huis had. De hele voorgevel is tijdens mijn afwezigheid enorm opgeknapt. Er is geschilderd, de oude voegen zijn verwijderd en nieuwe voegen aangebracht en de hele gevel is schoongespoten. Dit betekent wel dat ik van binnen aan de schoonmaak moet. Eerst landen.... En dat heeft wel wat tijd nodig.
Ik kijk terug op prachtige, enerverende weken waarin ik dankbaarheid heb leren onderscheiden van vreugde en waarin ik vele mooie ontmoetingen heb ervaren met onbekenden en bekenden. Dit alles neem ik mee, want mijn reis gaat, ook thuis, verder.
Welkom thuis!
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Ö.